در ادامه مطلب قبل باید بگویم نه تنها طراحی صنعتی بلکه همه‌ی علوم چه دانشگاهی و حوزوی به دنبال ایجاد زندگی مطلوب تر هستند. دعوا بر سر تعریف واژه‌ی مطلوبتر و بهتر در این ترکیب است. زندگی مطلوب یک ایرانی با یک چینی، آمریکایی یا آفریقایی تعریف یکسانی دارد؟! وقتی برای کسی زندگی مطلوب تر می‌شود که به زندگی ایده آل او نزدیک تر شود. برای یک جامعه #زندگی_ایده_آل یعنی تحقق #فرهنگ_آرمانی در آن جامعه!
امکان ندارد رفتاری در جامعه رخ دهد و بر فرهنگش تاثیر نگذارد. آن جامعه یا به فرهنگ آرمانی و ایده آلش نزدیک می‌شود یا دور. ممکن است اثر پدیده‌‌‌ای جزئی باشد اما این اثر وجود دارد. برآیند تمامی‌کنش‌ها واکنش‌ها در یک جامعه می‌تواند نوع حرکت فرهنگی آن را مشخص کند.
طراحی صنعتی و دیگر رشته‌های دانشگاهی ما نگاه و تعریفشان از فرهنگ آرمانی چیست و می‌خواهند به سمت کدام قبله حرکت کنند؟!!!
با کمال تاسف باید بگویم بسیاری از بدنه دانشگاهی ما درکی خرافی و موهوم از فرهنگ آرمانی دارند. یک شتر گاو پلنگی از جهانبینی غرب و سنتی ایران و اسلام را دهان به دهان می‌چرخانند. فرهنگ ایده آل بسیاری از اساتید و دانشگاهیان، فرهنگ غرب با پوسته آداب و سنن ایرانی و اندکی اسلام به صورت گزینشی است.
این ترکیب فرهنگی نامیمون از لحاظ علمی‌و منطقی محال است. اذهان و اراده دانشگاه و جامعه ما را پریشان می‌کند وجوانان را دچار بلاتکلیفی و بی هدفی می‌کند. در یک کلام دانشگاه ما را خسته و کند می‌کند.
در نوشتار بعدی فرهنگ آرمانی ایران و فرهنگ آرمانی جهانی را بیشتر شرح خواهم داد.ان‌شالله